We kwamen 's ochtends aan in pucallpa.en wilden 's middags meteen al wat gaan doen. We zijn naar de wijk Yarinacotches gegaan om een boottochtje te maken. Pucallpa is best groot en de wijk Yarinacotches is een wijk aan de rand van een rivierarm. Veel modderige aanlegplaatsen. Een haven kun je het niet noemen. Omdat het nu herft is staat het water erg laag. Alle bootjes liggen in een laag stinkende modder vol met vliegen, muggen en afval. Enkele meters boven de modder staan eenvoudige huisjes op palen. De huisjes zijn van een erg open ontwerp. Een vloer met daarboven een dak van bladeren of golfplaat. De muren zijn van eenvoudige planken met grote kieren er tussen. Die kieren zijn express gemaakt om te ventileren. Het is hier zo warm en benauwd dat het voortdurend op de tocht zitten als je binnen zit geen straf is. Eigenlijk een primitief soort van airco. Als die laag modder niet onder het huis gezeten had was het best comfortabel wonen denk ik.

Als je daar met je mototaxi arriveerd wordt je meteen tegemoet gelopen door een hoop gidsen/kapiteins/booteigenaren. Allemaal hebben ze een geplastificeerd informatiefoldertje in de hand waarin de mooiste tochten beloofd worden. Wij gingen inzee met een jongen genaamd David. Hij heeft een mooie boot en bood ons een trip van een uur op de zijarm van de rivier aan. Met daarbij een bezoek aan een jungle dierentuin. De tocht was zeer leuk. Met de boot vaar je niet erg snel maar uiteraard vergezeld van een hoop herrie en stank van het motortje rustig langs de kust. Je kunt goed de natuur op de oever zien. Veel vogels en veel vruchtdragende bomen en struiken. Boven de bomen circelen grote roofvogels op zoek naar prooi. De boot is comfortabel, golfslag nihiel. Het is een kwestie van rustig genieten van het uitzicht. Wel zo ver mogelijk naar voren zitten. Daar zie je het meest en heb je het minst last van de motorherrie. Wij hebben genoten van deze tocht. De jungle dierentuin was ook bijzonder. Allemaal hokken op palen met ertussen ook op palen een planken looppad die de hokken met elkaar verbind. Het grootste deel van het jaar staat ook deze ondergrond (ook weer een stinkende laag modder zonder afval dit keer) onderwater.

De dieren in de kooitjes zagen er wel goed uit. Al waren de kooitjes een beetje klein. Ook een wrang idee dat de wilde natuur op een kippengaas afstand van de beesten staat. Zo'n dunne scheiding die voorkomt dat het aapje of de toekan een meter verder lekker vrij in een boom kan zitten. Je kon ook nog op de foto met een anaconda slang om je nek. Zo'n foto lijkt me best leuk, maar we hebben het niet gedaan omdat we dit soort van toeristisch gesol met dieren maar niks vinden. In het bij de dierentuin behorende restaurant/feestzaal hebben we lekkere camucamu limonade gedronken. Dat was echt lekker. En het leuke was dat je de camucamu om je heen ziet groeien. De camucamu was ook terpleke gemaakt van vers geplukte camucamu vruchten. Het restaurant was ook iets bijzonders. Echt midden in de jungle alleen toegankelijk met een bootje. Het is soort van zaaltje bestaande uit een vloer met een golfplaten dak en wat muurachtige dingen zeg maar. De ruige wildernis is direct buiten. Een feest hier moet toch wel bijzonder zijn met allemaal mensen die met een bootje uit de wildernis komen feesten. Na het drankje zijn we weer aan boord gegaan om terug te varen naar Pucallpa. De terugtocht was wederom genieten en lekker relaxed. We hebben veel foto's gemaakt en er een mooie herrinering aan.